วันศุกร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2558

[NC] :: Dear my Deer :: = 9 =


NC


แคว้กกก!!

            เสียงสาบเสื้อที่ถูกฉีกออกจากกันเพราะฝีมือของจงอินในยามที่อีกคนกำลังนอนหายใจโรยรินหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้แล้ว .... ร่างสูงจึงจัดการกระชากเสื้อตัวบางจนมันขาดวิ่น...กางเกงขาวยาวที่เป็นเหมือนผ้าไหมก็ถูกจงอินถอดออกไปจนมันไปกองเอาไว้ที่ข้อเท้าข้างขวาของคยองซู

            เพราะขาข้างนั้นมีโซ่คล้องอยู่ทำให้ไม่สามารถเอามันออกไปได้

“ฮือออ....คนเลว...อ...ออกไป...อย่ามาแตะ...ฮึก...”

            ร่างสูงค่อยๆคร่อมกายกำยำลงไปบนร่างของคยองซูช้าๆ.....ค่อยๆใช้มือเรียวลูบไล้ไปตามเนื้อหนังที่เนียนนุ่มของอีกคน.... ยิ่งโดนสัมผัสร่างบางก็ยิ่งสั่น ยิ่งสั่นก็ยิ่งกลัว....ไม่ไหวแล้ว....เขาต่อสู้เพื่อตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว...ฮึก..

“เหอะ....”

            จงอินแสยะยิ้มส่งไปให้คยองซูอีกครั้งก่อนที่กายหยาบจะค่อยๆคร่อมกายเล็กเอาไว้ ร่างกายที่สูงยาวของอีกคนค่อยๆกดทับร่างบางเอาไว้จนแทบจะบังมิด ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงไปแลบลิ้นอุ่นๆเลียเอาที่หน้าท้องบางช้าๆก่อนที่จะค่อยๆเคลื่อนขึ้นมาจนถึงยอดอกข้างซ้ายของอีกคน

“อ่าอื้มมม...” เสียงน้ำลายที่ชื้นแฉะค่อยๆแลบเลียไล้วนอยู่รอบๆกับยอดอกที่แข็งขึ้นมาจนเป็นติ่งไต

            ร่างบางที่เหมือนโดนจุดอ่อนเข้าให้ก็เริ่มเคลิ้มตามอีกคนช้าๆ แต่หัวเข่าที่ยกขึ้นมาชันเอาไว้กับพื้นก็ไม่หยุดที่จะดิ้นไปดิ้นมาจนมันเริ่มที่จะเสียดสีอยู่ตรงเป้ากางเกงของอีกคนเข้าซะแล้ว

“ทนไม่ไหวขนาดนั้นเลยเหรอ....”

            จงอินเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนที่เอาแต่นอนหลับตาแน่น แล้วหันหน้าไปทางข้างฝาลูกเดียว ไม่แม้แต่จะมอง มีแค่เพียงน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากหางตาเป็นสายกับเสียงสะอื้นที่ร้องไม่หยุดเพียงเท่านั้น

“อยากได้อะไรก็เอาไป......อยากได้ร่างกายของฉันนักก็เอาไป ฮึก....”

“ให้ง่ายๆแบบนี้ก็ดี....” จงอินยักไหล่ขึ้นสูงแบบไม่คิดอะไรก่อนจะยืดตัวถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นเป็นกล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวเป็นลอนๆ เอวที่โค้งเว้าตามสรีระที่ดูสวยงาม ถ้าตอนนี้คนใต้ร่างเป็นผู้หญิง

            ไม่มีทางหรอกที่จะนอนนิ่งแบบนี้ มีก็แต่จะให้เขานอนแล้วผู้หญิงพวกนั้นจะเป็นคนจัดการเองต่างหาก....

“ถามจริง.....ร่างกายฉันนายจะไม่มองมันหน่อยเหรอ...หื้มมม!!!”

อ๊ะ...ซี๊ดดดดดด........อ๊ะ...ย...อย่า คยองซูกระตุกร่างกายวูบเมื่ออยู่ๆมือหนาก็ดันล้วงเข้าไปในกางเกงของอีกคนแล้วจัดการบีบเข้าที่ท่อนเอ็นของอีกคนทันที

            ถึงแม้ว่าแรงบีบมันจะไม่มาก แต่มันก็ทำให้ร่างบางเสียวได้

“ถอดกางเกงให้ฉันสิเด็กน้อย....” นิ้วเรียวค่อยๆบีบนวดที่แกนกายของอีกคนช้าๆเหมือนจงใจจะแกล้งจนคยองซูที่ได้แต่นึกสมเพสตัวเองในใจก็ได้แต่กรีดร้องฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง ยังไงเขาก็ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด

“ไม่!!!!!!!” 

            เสียงเท้าเล็กที่ถีบพื้นไปมาอย่างทุรนทุรายก่อนที่มือบางจะทำการผลักให้ร่างสูงออกไปจากการที่กำลังขึ้นคร่อมร่างของเขาอยู่ซะ จนจงอินถึงกับล้มลงไปที่พื้นข้างๆ ทันใดนั้นเองร่างบางก็รีบคว้าโซ่ที่ข้อเท้าของตัวเองขึ้นมาแล้วกระชากแรงๆหวังที่จะให้มันขาด

            ราวกับคนโง่ที่ไร้สติ ตอนนี้เขาโง่เหลือเกินที่คิดจะต่อสู้กับสัตว์ร้ายและโซ่ตรวนอันนี้

“ฤทธิ์มากนักนะ!!!!”

อื้อออออ!!!!” ร่างสูงที่หมดความอดทนกับอีกคน รีบกระชากร่างบางกลับเข้ามาจนโซ่ที่คล้องอยู่ดึงรั้งข้อเท้าเล็กเอาไว้จนร่างบางนิ่วหน้าเจ็บ แต่ทว่าตอนนี้ริมฝีปากที่เป็นกระจับได้รูปกำลังดูดดื่มกับปากอวบอิ่มของอีกคนด้วยอารมณ์ที่หื่นกระหายเป็นอย่างมาก

“อื้อออ!!!”



เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!


            มือบางฟาดลงบนแก้มของอีกคนเต็มแรงในยามที่เขาพยายามดันใบหน้าของอีกคนออกไป .... จงอินเม้มปากแน่น ใช้ลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกตบเอาไว้อย่างเงียบนิ่ง ไม่พูดอะไรทั้งนั้น

“ตบสิ!!!! ฉันชอบ ตบฉันเลย....แต่รู้เอาไว้นะ นายตบฉันร้อยครั้งฉันก็จะเอานายร้อยครั้ง ต่อให้นายทรมานจนตายฉันก็จะไม่หยุด จำเอาไว้!!!!”

อื้อออออ!!!!!!!!” มือหนารั้งท้ายทอยของอีกคนเข้ามาก่อนจะบดขยี้จูบที่แสนป่าเถื่อนลงไปจนร่างบางอ่อนปวกเปียกแทบไม่มีแรงไถลตัวลงไปซบคาอกของอีกคนทันที ...

            ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดจนลิ้นบางแลบออกมานอกปากน้ำสีใสๆไหลเยิ้มลงมาจนถึงต้นคอ ... ร่างสูงค่อยๆดันร่างของอีกคนให้ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง มือหนาก็ค่อยๆถอดชั้นในของร่างบางออกมาให้หมดจนตอนนี้เหลือเอาไว้แค่ร่างขาวบอบบางที่กำลังหลงมัวเมาในจูบของเขาเพียงเท่านั้น

“อื้ม....” จงอินค่อยๆหลอมรวมร่างลงไปกับอีกคนช้าๆด้วยรสจูบที่ขาดไม่ได้
            มือหนาก็ไม่รอช้าพลันส่งลงไปที่ท่อนกายของอีกคนแล้วรูดรั้งมันขึ้นมาเบาๆทันที

“ฮึก....ฮือ...” ร่างสูงค่อยๆผละจูบออกมาก่อนจะเห็นเป็นเลือดที่ไหลซึมออกมาที่ริมฝีปากบางเพราะเมื่อกี๊เขาพยายามชั่งใจแล้วแต่เขาก็เผลอกัดปากสีสวยนั้นเข้าจนได้ ...

“ทำสิ...เร็ว!!!”

            ไม่รู้ว่าจงอินใช้เวลาตอนไหนปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองทิ้งไป เพราะตอนนี้แก่นกายแข็งขืนและยาวกำลังจ่อมาที่ปากเล็กๆของคยองซู .... ร่างบางที่รู้สึกขยะแขยงกับส่วนนั้นของอีกคนก็เอาแต่ส่ายหน้าหนีเป็นพัลวัน

            จนจงอินทนไม่ไหวจึงจับรั้งท่อนกายของตัวเองแล้วฟาดไปที่ปากของอีกคนเพื่อหวังให้ร่างบางอ้าปากออกแล้วรับส่วนนั้นของเขาเข้าไปซะ

“อ้าปาก!!!! ทำไมดื้อนักวะ เวลาได้กับใครไม่เห็นมันจะยากเย็นขนาดนี้เลยวะ!!! อมเข้าไป!!!”

            มือหนาที่ว่างอีกข้างก็ตบปากอีกคนที่เม้มเข้าหากันแน่นรัวๆ ที่ส่วนของปลายแก่นกายก็พยายามถูไถไปตามแก้มบางของคนอื่นไปมา จนน้ำใสใสที่เป็นเหมือนเมือกเริ่มไหลเลอะเปรอะเปื้อนเต็มแก้มของอีกคนเต็มไปหมด

“ฮึก....” จมูกเล็กๆสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แต่จังหวะนั้นเองที่ร่างบางเผลอ จงอินก็จัดการดันกายกระเสือกกระสนเข้าไปในปากของอีกคนทันที จนร่างเล็กที่พยายามขัดขืนอยู่นานถึงกับสะดุ้งเฮือกพยายามใช้ลิ้นดันท่อนเนื้อนั้นออกไปแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล เพราะตอนนี้ส่วนปลายมันลงมาลึกจนเกือบจะถึงส่วนคอของเขาอยู่แล้ว

“อึก.....”

ถ้ากัดฉันตบนายแน่...!!!!” มือหนาบีบเข้าที่ปากของอีกคนค้างเอาไว้ ก่อนที่เอวสอบจะจัดการกระเด้าเอาส่วนนั้นเข้าไปในปากของอีกคนรัวๆ ดันเข้าดันออกให้ฟันคมของอีกคนขูดที่ผิวเนื้อของเขา

“อ่า...อย่างนั้น...อื้มมมม...” ความเสียวเริ่มแล่นเข้ามาในกายของเขาแล้ว

“อึกๆ.....” ร่างบางร้องไห้ไปด้วยปากก็โดนคนใจร้ายบังคับให้ทำเรื่องเสื่อมทรามแบบนั้นไปด้วย

            คยองซูเกลียดตัวเองที่สุด เกลียดที่ยอมให้เขาทำร้ายแต่ก็ต่อให้สู้ใจจะขาด มันก็ไม่มีวันที่ร่างบางจะสู้จงอินได้ แรงแค่นี้น่ะเหรอที่จะมาขัดขืน เหอะ!! เก็บแรงไว้นอนครางใต้ร่างฉันดีกว่านะ

            ร่างสูงจัดการดึงแก่นกายออกมาจากปากทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่เสร็จเลย ทันทีที่ส่วนนั้นหลุดออกไป คยองซูก็รีบไอออกมาจนหน้าแดงเพราะความรู้สึกไม่เคย ปนรังเกียจจนอยากจะอ้วกออกมา

“แค่กๆ....ฮึก....”

            ไม่รอให้เสียเวลาร่างสูงรีบจัดการแหกขาเรียวเล็กทั้งสองข้างออกพร้อมกับสอดดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางด้านหลังทันทีโดยที่ไม่มีการเบิกทางอะไรทั้งนั้น ต่อให้มันจะเข้ายากแค่ไหนเขาก็ไม่สน รู้แค่เพียงว่าร่างกายของเขามันต้องการผู้ชายผิวขาวคนนี้เหลือเกิน ....

“อ๊ะ....อ๊าสสสสส์!!!!! ฮื้ออ”

            คยองซูรีบสะบัดหน้าไปมากับพื้นทันทีที่ส่วนนั้นกระแทกเข้ามา ร่างบางสัมผัสได้ถึงความฝืดและเจ็บแสบที่ส่วนนั้นเป็นอย่างมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อมันเข้าไปแล้วเขาก็ต้องยอม 

“อ่า....ซี๊ด .... อ้ากว้างๆ!!”

ฮื้อออออ!!!!!!!!!”

            มือหน้าจับขาทั้งสองข้างถ่างออกก่อนจะทำการแทรกกายเข้าไปลึกๆ พยายามกระแทกจนร่างบางที่นอนอยู่โยกกายไปตามพื้นไม้ที่ทั้งแข็ง ทั้งหยาบ จนแสบแผ่นหลังจนพูดไม่ออกร้องยังแทบไม่มีเสียง มีแค่เพียงน้ำตาเท่านั้นที่มันยังเคลื่อนไหวออกมาจากร่างบางอยู่ตอนนี้

“อ่า....ลู่หานอ่า...”

“อ๊ะ....” คยองซูหลับตาแน่นข่มน้ำตาที่ไหลออกมาเอาไว้ .... ทิ้งร่างกายให้มันตกไปเป็นของผู้ชายเลวทรามชั่วๆ ที่กำลังกระทำย่ำยีร่างกายของเขาอยู่ โดยที่เขาช่วยอะไรตัวเองไม่ได้เลย

            เกลียดทุกอย่าง เกลียดมาก.....เกลียดจนร่างบางเองอยากจะตายคากระท่อมหลังนี้ไปซะ ฮึก

“อ๊ะ....ๆๆ ....” เสียงครางยังร้องดังอย่างโหยหวน ใครที่เดินผ่านไปผ่านมาย่อมรู้ว่าคนในบ้านกำลังทำอะไรกันอยู่

            ตอนนี้ร่างบางปลดปล่อยออกไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่จงอินกลับไม่พอใจอุ้มร่างของอีกคนขึ้นมาโดยที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ... ร่างสูงวางร่างบางที่เหมือนจะอ่อนแรงขัดขืนลงไปแล้วลงบนฟูกนอน ได้แต่ยอมนอนให้อีกคนกระทำอย่างเดียว ไม่หือไม่อืออะไรทั้งนั้น...เพราะร่างกายคยองซูรับไม่ไหว... กลิ่นเลือดที่ลอยคละคลุ้งขึ้นมาก็คงจะไม่พ้นช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้มันคงจะฉีกขาดไปแล้ว

“หึ....ตื่นขึ้นมาก่อนสิเด็กน้อย....หมดแรงแบบนี้มันจะไปสนุกอะไร ... นายยังไม่ได้ขย่มกายบนร่างฉันเลยนะ”

            จงอินยกยิ้มขึ้นมาเหมือนพวกโรคจิตก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงนอนแล้วพลิกร่างของอีกคนให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน.... แต่ดูเหมือนว่าคยองซูจะได้สติขึ้นมาแล้ว ร่างบางลืมตาขึ้นมาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ผ่านการร่วมรักมานานนับเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

“อย่าร้องไห้ไปเลยนะ....มองหน้าฉันสิ หลงใหลฉันสิแล้วฉันจะใจดีกับนาย อื้อ!!!!”

            เอวหนาสอดแทงส่วนนั้นกระแทกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอีกครั้งจนคยองซูเจ็บปวดทรมานจนถึงขั้นล้มลงนอนหมดสติคาอกของอีกคนไปเลย

“ฮึก....อื้อออ....” เสียงครางในลำคอของร่างบางยังดังขึ้นมาพอให้จงอินรับรู้อยู่บ้าง

            จนในที่สุดร่างสูงที่อดทนไม่ไหวเลยปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางด้านหลังของอีกคนโดยที่ไม่คิดจะขออนุญาต ก็ในเมื่อหมดแรงไปแล้ว...ฉันก็คงจะเล่นกับตุ๊กตายางของฉันคนเดียวแล้วแหละ....


            ร่างสูงพลิกร่างของคยองซูให้ลงมานอนก่อนจะจัดการถอดกายของตัวเองออกมา จนน้ำรักมากมายไหลเยิ้มออกมาปนกับลิ่มเลือดจนดูน่ากลัวแต่ก็ใช่ว่าจงอินจะหยุดแค่นั้น เพราะถ้าคยองซูรู้สึกตัวนิดนึงจงอินก็เอาต่อ วนอยู่อย่างนั้นไม่มีที่สิ้นสุด 



กลับไปอ่านต่อที่บทความนะคะ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น