NC
แคว้กกก!!
เสียงสาบเสื้อที่ถูกฉีกออกจากกันเพราะฝีมือของจงอินในยามที่อีกคนกำลังนอนหายใจโรยรินหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้แล้ว
.... ร่างสูงจึงจัดการกระชากเสื้อตัวบางจนมันขาดวิ่น...กางเกงขาวยาวที่เป็นเหมือนผ้าไหมก็ถูกจงอินถอดออกไปจนมันไปกองเอาไว้ที่ข้อเท้าข้างขวาของคยองซู
เพราะขาข้างนั้นมีโซ่คล้องอยู่ทำให้ไม่สามารถเอามันออกไปได้
“ฮือออ....คนเลว...อ...ออกไป...อย่ามาแตะ...ฮึก...”
ร่างสูงค่อยๆคร่อมกายกำยำลงไปบนร่างของคยองซูช้าๆ.....ค่อยๆใช้มือเรียวลูบไล้ไปตามเนื้อหนังที่เนียนนุ่มของอีกคน....
ยิ่งโดนสัมผัสร่างบางก็ยิ่งสั่น
ยิ่งสั่นก็ยิ่งกลัว....ไม่ไหวแล้ว....เขาต่อสู้เพื่อตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว...ฮึก..
“เหอะ....”
จงอินแสยะยิ้มส่งไปให้คยองซูอีกครั้งก่อนที่กายหยาบจะค่อยๆคร่อมกายเล็กเอาไว้
ร่างกายที่สูงยาวของอีกคนค่อยๆกดทับร่างบางเอาไว้จนแทบจะบังมิด
ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงไปแลบลิ้นอุ่นๆเลียเอาที่หน้าท้องบางช้าๆก่อนที่จะค่อยๆเคลื่อนขึ้นมาจนถึงยอดอกข้างซ้ายของอีกคน
“อ่าอื้มมม...”
เสียงน้ำลายที่ชื้นแฉะค่อยๆแลบเลียไล้วนอยู่รอบๆกับยอดอกที่แข็งขึ้นมาจนเป็นติ่งไต
ร่างบางที่เหมือนโดนจุดอ่อนเข้าให้ก็เริ่มเคลิ้มตามอีกคนช้าๆ
แต่หัวเข่าที่ยกขึ้นมาชันเอาไว้กับพื้นก็ไม่หยุดที่จะดิ้นไปดิ้นมาจนมันเริ่มที่จะเสียดสีอยู่ตรงเป้ากางเกงของอีกคนเข้าซะแล้ว
“ทนไม่ไหวขนาดนั้นเลยเหรอ....”
จงอินเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนที่เอาแต่นอนหลับตาแน่น
แล้วหันหน้าไปทางข้างฝาลูกเดียว ไม่แม้แต่จะมอง
มีแค่เพียงน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากหางตาเป็นสายกับเสียงสะอื้นที่ร้องไม่หยุดเพียงเท่านั้น
“อยากได้อะไรก็เอาไป......อยากได้ร่างกายของฉันนักก็เอาไป ฮึก....”
“ให้ง่ายๆแบบนี้ก็ดี....”
จงอินยักไหล่ขึ้นสูงแบบไม่คิดอะไรก่อนจะยืดตัวถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นเป็นกล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวเป็นลอนๆ
เอวที่โค้งเว้าตามสรีระที่ดูสวยงาม ถ้าตอนนี้คนใต้ร่างเป็นผู้หญิง
ไม่มีทางหรอกที่จะนอนนิ่งแบบนี้
มีก็แต่จะให้เขานอนแล้วผู้หญิงพวกนั้นจะเป็นคนจัดการเองต่างหาก....
“ถามจริง.....ร่างกายฉันนายจะไม่มองมันหน่อยเหรอ...หื้มมม!!!”
“อ๊ะ...ซี๊ดดดดดด........อ๊ะ...ย...อย่า
“ คยองซูกระตุกร่างกายวูบเมื่ออยู่ๆมือหนาก็ดันล้วงเข้าไปในกางเกงของอีกคนแล้วจัดการบีบเข้าที่ท่อนเอ็นของอีกคนทันที
ถึงแม้ว่าแรงบีบมันจะไม่มาก
แต่มันก็ทำให้ร่างบางเสียวได้
“ถอดกางเกงให้ฉันสิเด็กน้อย....”
นิ้วเรียวค่อยๆบีบนวดที่แกนกายของอีกคนช้าๆเหมือนจงใจจะแกล้งจนคยองซูที่ได้แต่นึกสมเพสตัวเองในใจก็ได้แต่กรีดร้องฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
ยังไงเขาก็ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด
“ไม่!!!!!!!”
เสียงเท้าเล็กที่ถีบพื้นไปมาอย่างทุรนทุรายก่อนที่มือบางจะทำการผลักให้ร่างสูงออกไปจากการที่กำลังขึ้นคร่อมร่างของเขาอยู่ซะ
จนจงอินถึงกับล้มลงไปที่พื้นข้างๆ
ทันใดนั้นเองร่างบางก็รีบคว้าโซ่ที่ข้อเท้าของตัวเองขึ้นมาแล้วกระชากแรงๆหวังที่จะให้มันขาด
ราวกับคนโง่ที่ไร้สติ
ตอนนี้เขาโง่เหลือเกินที่คิดจะต่อสู้กับสัตว์ร้ายและโซ่ตรวนอันนี้
“ฤทธิ์มากนักนะ!!!!”
“อื้อออออ!!!!” ร่างสูงที่หมดความอดทนกับอีกคน รีบกระชากร่างบางกลับเข้ามาจนโซ่ที่คล้องอยู่ดึงรั้งข้อเท้าเล็กเอาไว้จนร่างบางนิ่วหน้าเจ็บ
แต่ทว่าตอนนี้ริมฝีปากที่เป็นกระจับได้รูปกำลังดูดดื่มกับปากอวบอิ่มของอีกคนด้วยอารมณ์ที่หื่นกระหายเป็นอย่างมาก
“อื้อออ!!!”
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!
มือบางฟาดลงบนแก้มของอีกคนเต็มแรงในยามที่เขาพยายามดันใบหน้าของอีกคนออกไป
.... จงอินเม้มปากแน่น ใช้ลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกตบเอาไว้อย่างเงียบนิ่ง
ไม่พูดอะไรทั้งนั้น
“ตบสิ!!!! ฉันชอบ
ตบฉันเลย....แต่รู้เอาไว้นะ นายตบฉันร้อยครั้งฉันก็จะเอานายร้อยครั้ง
ต่อให้นายทรมานจนตายฉันก็จะไม่หยุด จำเอาไว้!!!!”
“อื้อออออ!!!!!!!!” มือหนารั้งท้ายทอยของอีกคนเข้ามาก่อนจะบดขยี้จูบที่แสนป่าเถื่อนลงไปจนร่างบางอ่อนปวกเปียกแทบไม่มีแรงไถลตัวลงไปซบคาอกของอีกคนทันที
...
ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดจนลิ้นบางแลบออกมานอกปากน้ำสีใสๆไหลเยิ้มลงมาจนถึงต้นคอ
... ร่างสูงค่อยๆดันร่างของอีกคนให้ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
มือหนาก็ค่อยๆถอดชั้นในของร่างบางออกมาให้หมดจนตอนนี้เหลือเอาไว้แค่ร่างขาวบอบบางที่กำลังหลงมัวเมาในจูบของเขาเพียงเท่านั้น
“อื้ม....” จงอินค่อยๆหลอมรวมร่างลงไปกับอีกคนช้าๆด้วยรสจูบที่ขาดไม่ได้
มือหนาก็ไม่รอช้าพลันส่งลงไปที่ท่อนกายของอีกคนแล้วรูดรั้งมันขึ้นมาเบาๆทันที
“ฮึก....ฮือ...” ร่างสูงค่อยๆผละจูบออกมาก่อนจะเห็นเป็นเลือดที่ไหลซึมออกมาที่ริมฝีปากบางเพราะเมื่อกี๊เขาพยายามชั่งใจแล้วแต่เขาก็เผลอกัดปากสีสวยนั้นเข้าจนได้
...
“ทำสิ...เร็ว!!!”
ไม่รู้ว่าจงอินใช้เวลาตอนไหนปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองทิ้งไป
เพราะตอนนี้แก่นกายแข็งขืนและยาวกำลังจ่อมาที่ปากเล็กๆของคยองซู ....
ร่างบางที่รู้สึกขยะแขยงกับส่วนนั้นของอีกคนก็เอาแต่ส่ายหน้าหนีเป็นพัลวัน
จนจงอินทนไม่ไหวจึงจับรั้งท่อนกายของตัวเองแล้วฟาดไปที่ปากของอีกคนเพื่อหวังให้ร่างบางอ้าปากออกแล้วรับส่วนนั้นของเขาเข้าไปซะ
“อ้าปาก!!!! ทำไมดื้อนักวะ
เวลาได้กับใครไม่เห็นมันจะยากเย็นขนาดนี้เลยวะ!!! อมเข้าไป!!!”
มือหนาที่ว่างอีกข้างก็ตบปากอีกคนที่เม้มเข้าหากันแน่นรัวๆ
ที่ส่วนของปลายแก่นกายก็พยายามถูไถไปตามแก้มบางของคนอื่นไปมา
จนน้ำใสใสที่เป็นเหมือนเมือกเริ่มไหลเลอะเปรอะเปื้อนเต็มแก้มของอีกคนเต็มไปหมด
“ฮึก....” จมูกเล็กๆสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
แต่จังหวะนั้นเองที่ร่างบางเผลอ
จงอินก็จัดการดันกายกระเสือกกระสนเข้าไปในปากของอีกคนทันที จนร่างเล็กที่พยายามขัดขืนอยู่นานถึงกับสะดุ้งเฮือกพยายามใช้ลิ้นดันท่อนเนื้อนั้นออกไปแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล
เพราะตอนนี้ส่วนปลายมันลงมาลึกจนเกือบจะถึงส่วนคอของเขาอยู่แล้ว
“อึก.....”
“ถ้ากัดฉันตบนายแน่...!!!!” มือหนาบีบเข้าที่ปากของอีกคนค้างเอาไว้
ก่อนที่เอวสอบจะจัดการกระเด้าเอาส่วนนั้นเข้าไปในปากของอีกคนรัวๆ
ดันเข้าดันออกให้ฟันคมของอีกคนขูดที่ผิวเนื้อของเขา
“อ่า...อย่างนั้น...อื้มมมม...” ความเสียวเริ่มแล่นเข้ามาในกายของเขาแล้ว
“อึกๆ.....” ร่างบางร้องไห้ไปด้วยปากก็โดนคนใจร้ายบังคับให้ทำเรื่องเสื่อมทรามแบบนั้นไปด้วย
คยองซูเกลียดตัวเองที่สุด
เกลียดที่ยอมให้เขาทำร้ายแต่ก็ต่อให้สู้ใจจะขาด
มันก็ไม่มีวันที่ร่างบางจะสู้จงอินได้ แรงแค่นี้น่ะเหรอที่จะมาขัดขืน เหอะ!! เก็บแรงไว้นอนครางใต้ร่างฉันดีกว่านะ
ร่างสูงจัดการดึงแก่นกายออกมาจากปากทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่เสร็จเลย
ทันทีที่ส่วนนั้นหลุดออกไป คยองซูก็รีบไอออกมาจนหน้าแดงเพราะความรู้สึกไม่เคย ปนรังเกียจจนอยากจะอ้วกออกมา
“แค่กๆ....ฮึก....”
ไม่รอให้เสียเวลาร่างสูงรีบจัดการแหกขาเรียวเล็กทั้งสองข้างออกพร้อมกับสอดดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางด้านหลังทันทีโดยที่ไม่มีการเบิกทางอะไรทั้งนั้น
ต่อให้มันจะเข้ายากแค่ไหนเขาก็ไม่สน
รู้แค่เพียงว่าร่างกายของเขามันต้องการผู้ชายผิวขาวคนนี้เหลือเกิน ....
“อ๊ะ....อ๊าสสสสส์!!!!! ฮื้ออ”
คยองซูรีบสะบัดหน้าไปมากับพื้นทันทีที่ส่วนนั้นกระแทกเข้ามา
ร่างบางสัมผัสได้ถึงความฝืดและเจ็บแสบที่ส่วนนั้นเป็นอย่างมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อมันเข้าไปแล้วเขาก็ต้องยอม
“อ่า....ซี๊ด .... อ้ากว้างๆ!!”
“ฮื้อออออ!!!!!!!!!”
มือหน้าจับขาทั้งสองข้างถ่างออกก่อนจะทำการแทรกกายเข้าไปลึกๆ
พยายามกระแทกจนร่างบางที่นอนอยู่โยกกายไปตามพื้นไม้ที่ทั้งแข็ง ทั้งหยาบ
จนแสบแผ่นหลังจนพูดไม่ออกร้องยังแทบไม่มีเสียง
มีแค่เพียงน้ำตาเท่านั้นที่มันยังเคลื่อนไหวออกมาจากร่างบางอยู่ตอนนี้
“อ่า....ลู่หานอ่า...”
“อ๊ะ....”
คยองซูหลับตาแน่นข่มน้ำตาที่ไหลออกมาเอาไว้ .... ทิ้งร่างกายให้มันตกไปเป็นของผู้ชายเลวทรามชั่วๆ
ที่กำลังกระทำย่ำยีร่างกายของเขาอยู่ โดยที่เขาช่วยอะไรตัวเองไม่ได้เลย
เกลียดทุกอย่าง
เกลียดมาก.....เกลียดจนร่างบางเองอยากจะตายคากระท่อมหลังนี้ไปซะ ฮึก
“อ๊ะ....ๆๆ ....” เสียงครางยังร้องดังอย่างโหยหวน
ใครที่เดินผ่านไปผ่านมาย่อมรู้ว่าคนในบ้านกำลังทำอะไรกันอยู่
ตอนนี้ร่างบางปลดปล่อยออกไปแล้วครั้งหนึ่ง
แต่จงอินกลับไม่พอใจอุ้มร่างของอีกคนขึ้นมาโดยที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ...
ร่างสูงวางร่างบางที่เหมือนจะอ่อนแรงขัดขืนลงไปแล้วลงบนฟูกนอน
ได้แต่ยอมนอนให้อีกคนกระทำอย่างเดียว ไม่หือไม่อืออะไรทั้งนั้น...เพราะร่างกายคยองซูรับไม่ไหว...
กลิ่นเลือดที่ลอยคละคลุ้งขึ้นมาก็คงจะไม่พ้นช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้มันคงจะฉีกขาดไปแล้ว
“หึ....ตื่นขึ้นมาก่อนสิเด็กน้อย....หมดแรงแบบนี้มันจะไปสนุกอะไร
... นายยังไม่ได้ขย่มกายบนร่างฉันเลยนะ”
จงอินยกยิ้มขึ้นมาเหมือนพวกโรคจิตก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงนอนแล้วพลิกร่างของอีกคนให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน....
แต่ดูเหมือนว่าคยองซูจะได้สติขึ้นมาแล้ว ร่างบางลืมตาขึ้นมาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ผ่านการร่วมรักมานานนับเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว
“อย่าร้องไห้ไปเลยนะ....มองหน้าฉันสิ
หลงใหลฉันสิแล้วฉันจะใจดีกับนาย อื้อ!!!!”
เอวหนาสอดแทงส่วนนั้นกระแทกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอีกครั้งจนคยองซูเจ็บปวดทรมานจนถึงขั้นล้มลงนอนหมดสติคาอกของอีกคนไปเลย
“ฮึก....อื้อออ....”
เสียงครางในลำคอของร่างบางยังดังขึ้นมาพอให้จงอินรับรู้อยู่บ้าง
จนในที่สุดร่างสูงที่อดทนไม่ไหวเลยปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางด้านหลังของอีกคนโดยที่ไม่คิดจะขออนุญาต
ก็ในเมื่อหมดแรงไปแล้ว...ฉันก็คงจะเล่นกับตุ๊กตายางของฉันคนเดียวแล้วแหละ....
ร่างสูงพลิกร่างของคยองซูให้ลงมานอนก่อนจะจัดการถอดกายของตัวเองออกมา
จนน้ำรักมากมายไหลเยิ้มออกมาปนกับลิ่มเลือดจนดูน่ากลัวแต่ก็ใช่ว่าจงอินจะหยุดแค่นั้น
เพราะถ้าคยองซูรู้สึกตัวนิดนึงจงอินก็เอาต่อ วนอยู่อย่างนั้นไม่มีที่สิ้นสุด
กลับไปอ่านต่อที่บทความนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น