NC
เซฮุนพยายามปัดมือของอีกคนที่เริ่มซุกซนออก
เปลือกตาบางก็พลันหลับพริ้มเพราะเริ่มเคลิ้มกับสัมผัสซนๆของลู่หานที่ลูบไปมาที่ตรงนั้นของเขาจนมันเริ่มผงาดดุนดันผ่านเนื้อผ้าขึ้นมาเป็นลำแล้ว
“คุณ...อื้มม....”
“พอแล้ว ไม่กินแล้วนะคนดี...ไม่เอาไม่ดื้อ...อ๊ะ....”
เซฮุนปัดมือเล็กที่กำลังจะหยิบเจ้าตัวหมีเยลลี่ในขวดโหลเข้าปาก
แต่ไม่รู้ว่าทำอิท่าไหนพอห้ามไปห้ามมามือบางอีกข้างกลับไวกว่าเลื่อนไปแก้ที่ปมผ้าขนหนูของเขาเข้าซะแล้ว
“หูววว......ลื่นเลย” ลู่หานหน้าแดงแผด
จนเซฮุนคาดว่าน่าจะเมาเต็มที่แล้ว
แถมสายตาที่ดูหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จากอีกคนที่จ้องมองลงมาที่ท่อนกายที่ขยายใหญ่ตั้งโด่อยู่ที่หว่างขาของเขาราวกับว่าอยากจะงาบมันลงไปทั้งดุ้นอยู่แล้ว
เซฮุนไม่เคยกลัวลู่หานเท่านี้มาก่อนเลย
... กวางตัวน้อยเวลาเมาทำไมมันยิ่งกว่าแม่เสือสาวซะอีก
“ล..ลู่หาน....วางหมีในมือลง...นะ...”
เซฮุนพยายามอ้อนวอนขอร้องอีกคนแต่ลู่หานก็ไม่ยอม
ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น หมีตัวแล้วตัวเล่าถูกใส่เข้าปากลู่หานไปเรื่อยๆ น่าจะถึงตัวที่เจ็ดแล้ว
แต่ไม่เพียงเท่านั้น ในขณะที่ร่างบางกำลังหลงระเริงกับเยลลี่หมีของตัวเองอยู่
มือบางก็ผลักให้เซฮุนล้มตัวลงนอนแผ่หราบนเตียงในทันที
ก่อนที่ร่างเล็กจะทำการขึ้นไปคร่อมกายสูงเอาไว้
ป้อนหมีในขวดโหลเข้าปากของเซฮุนอย่างนึกสนุก
“เมาแล้ว....” เซฮุนขมวดคิ้วแน่น
ตอนนี้ลู่หานกำลังนั่งทับตรงนั้นของเขาอยู่
แถมวันนี้เจ้ากวางยังแต่งตัวด้วยเสื้อสีฟ้าตัวบาง
กับกางเกงขาสามส่วนที่เซฮุนเคยซื้อไว้ให้ มันยิ่งง่ายต่อการถอดเข้าไปอีก
แต่ทว่าตอนนี้ใครก็ได้บอกให้ลู่หานหยุดป้อนหมีใส่ปากเขาสักทีเถอะ
ถ้ายังไม่หยุดจะจับหมีตัวใหญ่กระแทกเข้าปากแรงๆสักสองสามทีเป็นการลงโทษแล้วนะ..
“งืมมม..... อร่อยจัง....ฮื้อออ ร้อนนน....”
ลู่หานบ่นงึมงำปากมุบมิบๆอยู่คนเดียว
ก่อนที่หมีในขวดจะเริ่มพร่องลงไปมากเพราะส่วนใหญ่มันลงไปอยู่ในท้องของเซฮุนซะมากกว่า
มือบางจึงค่อยๆจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกทันที..
“ลู่หาน....มาเล่นเกมส์กันมั๊ย...?”
“งืออ เกมส์หรอ....อ่า....เอาสิ....ฮ่ะๆ”
ลู่หานเริ่มเมาได้ที่แล้ว
ตอนนี้ก็เอาแต่นั่งยิ้ม นั่งหัวเราะจนหน้าแดงอยู่บนตัวของเขา ... ส่วนเซฮุนที่ตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์แต่ไม่มากเท่ากับลู่หาน
ร่างสูงก็เลยคิดเรื่องพิเรนๆออกมา ก่อนที่มือหนาจะคว้าเอาขวดโหลขึ้นมาถือไว้ ...
“หมีอยู่ตรงไหน.....นายกินตรงนั้น....”
“หื้ออ????” ลู่หานเลิกคิ้วมองอีกคนก่อนจะเบะปากใส่เพราะมึนๆหัวตึบเลย
แต่ก็เข้าใจในสิ่งที่เซฮุนพูดอยู่
“ถ้าฉันวางเยลลี่ไว้ตรงนี้....นายก็.....”
นิ้วเรียวหยิบเยลลี่สีฟ้าขึ้นมาวางไว้ที่ยอดอกสีชมพูด้านซ้ายของตนเองก่อนจะช้อนสายตาขึ้นไปมองอีกคนที่นิ่งเงียบฟังอยู่
“ถ้าคุณวางตรงนี้...ผม...ก็งับ...ตรงนี้”
“อ๊ะ...บ...เบา” ลู่หานเหมือนเด็กที่เห็นขนมไม่ได้
เมื่อสายตาหวานเห็นเยลลี่ที่ตัวเองชื่นชอบวางอยู่ใกล้ๆกับยอดอกของเซฮุน
ปากบางก็รีบเม้มปากงับมันขึ้นมาทันที จนฟันคมเผลองับลงไปที่เม็ดแข็งๆของเซฮุนตามไปด้วย
“งืมมม......หวาน....”
ลู่หานเคี้ยวหยุบๆยิ้มหวานอย่างชอบใจก่อนจะพยักหน้าให้เซฮุนวางขนมต่อ
ร่างสูงเมื่อเริ่มรู้สึกสนุกกับของเล่นที่ตัวเองทำขึ้นมา
มือหนาก็เลยล้วงเอาเยลลี่หลากหลายสีมาวางไว้บนร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาอีก
ไม่ว่าจะเป็นยอดอก หน้าท้อง...หรือแม้แต่....รอบๆแก่นกายที่ทิ้งตัวนอนโด่อยู่บนหน้าท้องขาวของเขา...
“งื้ออ...เยอะจัง...ชอบๆ”
ลู่หานไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปแลบลิ้นเลียรอบๆแผงอกของเซฮุนที่มีว็อดก้าไหลหยดย้อยเต็มไปหมด
ลิ้นร้อนแลบเลียอย่างมีความสุข
ค่อยๆชิมรสชาติของมันช้าๆก่อนที่เยลลี่สีเหลืองที่ยอดอกขวาของเซฮุนจะถูกลู่หานงับเข้าปากตามไปอีกตัว
พร้อมๆกันกับแรงดูดที่ยอดอกเล่นเอาเซฮุนครางสูดปากแทบไม่ไหว
“อ่า...ซี๊ด.....ต่อสิ..อ่า”
เซฮุนกดหัวของลู่หานให้ลงไปเล่นกับขนมที่หน้าท้องของเขา
.... ส่วนตัวเขาเองก็คอยแต่จะส่งเจ้าหมีนั่นเข้า
ปากไปด้วยเพื่อใช้มันปลุกอารมณ์ดิบของตัวเองขึ้นมา
ยิ่งกินมากขึ้นเท่าไหร่....ความร้อนก็ยิ่งแล่นเข้ามามากขึ้นเท่านั้น...
“ลู่หานอ่า.....ซี๊ด....ฮ่ะ”
ร่างสูงนิ่วหน้าเสียว
แหงนหน้าขึ้นสูง
มือหนาก็ดันให้ร่างบางถอยตัวลงไปจนตอนนี้แก่นกายที่เซฮุนรอคอยให้ลู่หานช่วงชิมเยลลี่ตรงนั้นมันตั้งชันโด่งขึ้นมาซะแล้ว
...
ลู่หานเมื่อเห็นดังนั้นก็นึกชอบใจ
อ้าปากมองส่วนนั้นค้างไว้จนน้ำลายใสๆของคนตัวเล็กไหลเยิ้มลงมาเป็นสายรินรดที่ส่วนหัวจนชุ่ม...เซฮุนที่เมื่อส่วนนั้นถูกมือน้อยๆประคองจับขึ้นมาร่างสูงก็รีบแอ่นสะโพกขึ้นสูงเพื่อให้อีกคนจัดการเล่นกับมันได้ง่ายขึ้น...
“ไม่กินหมีแล้วเหรอ” เซฮุนผงกหัวขึ้นมาถาม
เมื่อเห็นว่าลู่หานเอาแต่ถุยน้ำลายลงบนท่อนกายของเขาจนมันชุ่มไหลเยิ้มลงอาบทั่วทั้งแท่งหมดแล้ว
คงจะเมามากสินะ....นายเลยเล่นไม่รู้เรื่องแบบนี้...
“หรือว่านายอยากกินเยลลี่ท่อนนี้.....”
มือหนาเลื่อนลงไปลูบแก้มบางเบาๆเพื่อให้กำลังใจอีกคนว่าทำดีแล้วและให้ทำต่อไป
... ลู่หานเหมือนพยายามตั้งสติ นิ่งคิดไปอยู่สักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาบอกเซฮุนโดยที่มือน้อยๆก็พยายามรูดรั้งแก่นกายของเซฮุนไปด้วย
“กินไปด้วย.....พร้อมกัน....”
ลู่หานนิ่งเงียบเหมือนจะมีสตินะ แต่ก็ไม่
เพราะเหมือนว่าสมองสั่งอะไรออกมาก็ตอบๆออกไปเลย
ไม่รู้หรอกว่ามันน่าอายมั๊ย รู้แค่อยากทำอะไรก็ทำ คิดอะไรได้ก็คิด.... อยากกินเยลลี่ด้วย
ท่อนยาวๆของเซฮุนด้วยก็กินพร้อมกันเลยไง ...
“น....นายอย่ากัดนะ”
“หื้อออ....ผมจะ...เคี้ยว...ฮ่า ...
เคี้ยวมันทีล่ะนิด...ทีล่ะนิด”
ลู่หานหยิบเอาเยลลี่ตัวน้อยๆขึ้นมาก่อนจะแกล้งเอาเยลลี่หมีเขี่ยไปที่รอยยักที่เป็นหนังสีชมพูหุ้มอยู่ที่ส่วนของด้านบน
รอยแยกที่มีน้ำสีขาวไหลออกมาตลอดลู่หานก็ยิ่งสนุก เอาเยลลี่ไปเขี่ยเล่นที่ส่วนปลายอยู่อย่างนั้นจนเซฮุนแทบจะเสร็จอยู่แล้ว
ฟันคมพยายามกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเอาไว้
ข่มเอาอารมณ์กามของตัวเองไว้ไม่ให้เสร็จไปก่อนที่เขาจะเล่นเกมส์นี้จบ ...
เขาไม่ยอมแน่ๆ
“.....กินมั๊ยล่ะ” ลู่หานก้มลงงับเอาเยลลี่สีแดงที่อยู่ตรงโคนของแก่นกายขึ้นมาเคี้ยวให้ละเอียด
ก่อนที่ริมฝีปากบางจะครอบลงไปที่แก่นกายของเซฮุน
เยลลี่ที่แหลกอยู่ในปากของลู่หาน
เสียดสีอยู่ที่ผิวเนื้อของแก่นกายของเขาจนเซฮุนแทบบ้า
ไม่นึกเลยว่าแค่เยลลี่แค่นี้ลู่หานจะทำให้เขายิ่งกว่ายกสวรรค์ขึ้นมาบนเตียงแบบนี้
ยามที่เนื้อเยลลี่เสียดสีกับส่วนนั้นของเขามันก็ยิ่งทำให้เซฮุนครางร้องอย่างหนักหน่วง
...จนแทบจะเสร็จอยู่แล้ว
“อ่า...! ลู่หาน...อื้อออ!!”
“งั่ม!” ร่างบางแกล้งงับหัวของส่วนนั้นเล่น
จนเซฮุนถึงกับต้องผงะหัวขึ้นมามองก่อนจะตะเกียกตะกายเท้าจิกกับผ้าปูที่นอนเหมือนคนจะตาย
ร่างเล็กค่อยๆห่อปากแล้วดูดกลืนมันเข้าไปอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ลู่หานทั้งรัว ทั้งเร็วๆขึ้นเพราะความคึกคะนอง
แถมยังสนุกยังกับของเล่นหวานๆ
จนในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นของเซฮุนก็ฉีดเข้าไปในโพร่งปากของลู่หานจนได้....
“อ...อ้า.....ฮ่ะ”
เซฮุนหอบหายใจจนแทบขาดใจเพราะลู่ปลุกอารมณ์เขาขึ้นสูงก่อนจะทิ้งมันลงมาเหมือนจมเหว
ยิ่งทำให้เซฮุนรู้สึกดีมากๆ ดีกว่าครั้งแรกด้วยซ้ำไป....
“ขึ้นให้หน่อยนะ...”
แต่แล้วอยู่ๆคำพูดที่เซฮุนไม่เคยเอ่ยปากขอกับใครมาก่อนก็ดังขึ้นมา
ในขณะที่ร่างบางกำลังวุ่นกับกางเกงที่ใส่อยู่มันเกะกะอยากจะแก้ให้มันพ้นๆไปซะ
จนในที่สุดลู่หานก็เหวี่ยงทั้งกางเกงทั้งชั้นในลงพื้นไปหมดเลย
“ยังไง...ฮื้ออ.....หมีจะหมดละนะ....”
ลู่หานคลานขึ้นมาบนตัวของเซฮุนก่อนจะทำหน้างอมองขวดโหลอย่างน่าฉงฉาน....หมีของเขาจะหมดแล้ว...ฮือ
“นี่ไง...ยังเหลืออีกตัว.....อยากขี่หมีมั๊ย...”
มือหนาลูบวนที่เอวคอดๆทั้งสองข้างของลู่หาน
ลูบวนที่สีข้างที่โค้งเว้าได้รูปเหมือนผู้หญิงด้วยอารมณ์ที่เริ่มหวนกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง
“ไหนหมี....จะเอา...จะเอาหมี....”
ลู่หานร้องงอแงจะเอาหมีอยู่ได้
“คุกเข่าสิ....หมีจะได้เข้าไปหา”
เซฮุนเอ่ยปากบอกอีกคน
จนลู่หานยอมทำตามในที่สุด
ขาเรียวเล็กคุกเข่าขึ้นสูงก้มลงมองส่วนนั้นของตัวเองที่เริ่มแข็งขึ้นมา
แต่เมื่อกี๊ที่ถอดกางเกงออกไปมันเปียกๆด้วย...ร่างบางน่าจะเสร็จไปแล้วรอบนึง
“อ่า.....อื้มมม...” เหมือนเซฮุนก็เมาเหมือนกัน
สติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่
ร่างสูงเลื่อนสะโพกให้ส่วนนั้นตรงกับช่องทางด้านหลังของอีกคน
ก่อนจะใช้มือขวาจับเข้าที่สะโพกกลมมนเอาไว้
แล้วจึงค่อยๆจ่อส่วนปลายไปที่ช่องทางด้านหลังแล้วกดให้ลู่หานนั่งลงมาช้าๆ...
“อ๊ะ.....เจ็บบฮือออ....หมีอะไร...เจ็บ”
ลู่หานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บที่ยากจะบรรยายออกมา
ลู่หานเริ่มร้องไห้เหมือนเด็กๆ
เมื่อกายใหญ่โตของเซฮุนสอดเข้ามาลึกมากจนเหมือนร่างบางจะจุกตายอยู่แล้ว...มันแน่นท้อง
หน่วงท้อง
แต่ก็รู้สึกดีเพราะไม่เช่นนั้นปากทางของลู่หานคงไม่ขมิบตอดรัดแท่งกายของเซฮุนขนาดนั้นหรอก...
“อ่า....ขยับนะ....ไม่สิ...ฮ่ะ..ข...ขย่มมันลงมาแรงๆ อื้อ!!”
เซฮุนกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปด้วย
ในขณะที่มือบางก็วางแนบไปที่หน้าท้องของเขาเอาไว้เพื่อใช้ค้ำยัน
สะโพกมันก็ขย่มไปตามแรงอารมณ์ของตัวเองล้วนๆ มันอยาก
มันกระสันจนไม่รู้จะระบายยังไงแล้ว
“อ๊ะ...อ๊ะ....อ๊ะ” เนื้อร้อนตรงบั้นท้ายตีพั่บๆเข้าที่หน้าขาของเซฮุนเป็นจังหวะ
น้ำตาก็ไหลรินเป็นสาย ส่วนเซฮุนก็เอาแต่ลูบมือไปที่หน้าขาของลู่หานไปมาเพื่อระบายอารมณ์....ไม่หยุดเซฮุนไม่ยอมหยุด
ร่างสูงไม่รู้อะไรแล้ว
รู้แค่ว่าต้องกระแทกเข้าไปให้ลึกที่สุด .... แรงๆ และหนักหน่วง .... จนและเพราะแรงขย่มของลู่หานนั่นเองที่ทำให้เซฮุนเสร็จอีกครั้งเป็นรอบที่สอง
แต่ครั้งนี้เซฮุนคงจะลืมอะไรบางอย่างไป
เซฮุนแตกข้างใน....และที่สำคัญ...เซฮุนไม่ได้ใส่ถุงยางป้องกัน....
“อ่า....ลู่หาน....อื้มมม....”
เซฮุนที่ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดี
พลิกตัวให้ลู่หานลงมานอนบนที่นอนแทนเขาก่อนที่ร่างสูงจะดึงเอาแก่นกายที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมา
แต่ใครจะไปรู้เพราะเมาไง ทำอะไรไปไม่รู้หรอกรู้แค่ว่ากำลังเอา
จะปล่อยนอกปล่อยในใครจะไปรู้ ทำที่ไหนเสร็จที่ไหนก็เรื่องของมัน....
“อ๊ะๆ....น่ารักมากเลย...อ๊ะ”
ท่อนกายจัดการกระแทกเข้าไปอีกเรื่อยๆจนลึกสุดด้านในผนังนุ่มๆก่อนที่ร่างสูงจะล้มตัวลงแล้วนอนกอดร่างของลู่หานแทน
... หมดแรงแล้วขอกอดนิ่งๆแบบนี้นะ....
ร่างสูงพลิกให้ลู่หานนอนตะแคงหันหลังให้เขา
โดยที่วงแขนแกร่งก็กอดรัดรอบเอวของลู่หานเอาไว้ก่อนจะตวัดผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมร่างแล้ว
จมเข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมกับความมึนเมาไปพร้อมๆกัน
กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะ ^^
