วันพฤหัสบดีที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2558

[NC] :: Dear my Deer :: = 10 =




NC

            เซฮุนพยายามปัดมือของอีกคนที่เริ่มซุกซนออก เปลือกตาบางก็พลันหลับพริ้มเพราะเริ่มเคลิ้มกับสัมผัสซนๆของลู่หานที่ลูบไปมาที่ตรงนั้นของเขาจนมันเริ่มผงาดดุนดันผ่านเนื้อผ้าขึ้นมาเป็นลำแล้ว

“คุณ...อื้มม....”

“พอแล้ว ไม่กินแล้วนะคนดี...ไม่เอาไม่ดื้อ...อ๊ะ....”

            เซฮุนปัดมือเล็กที่กำลังจะหยิบเจ้าตัวหมีเยลลี่ในขวดโหลเข้าปาก แต่ไม่รู้ว่าทำอิท่าไหนพอห้ามไปห้ามมามือบางอีกข้างกลับไวกว่าเลื่อนไปแก้ที่ปมผ้าขนหนูของเขาเข้าซะแล้ว

“หูววว......ลื่นเลย” ลู่หานหน้าแดงแผด จนเซฮุนคาดว่าน่าจะเมาเต็มที่แล้ว

            แถมสายตาที่ดูหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จากอีกคนที่จ้องมองลงมาที่ท่อนกายที่ขยายใหญ่ตั้งโด่อยู่ที่หว่างขาของเขาราวกับว่าอยากจะงาบมันลงไปทั้งดุ้นอยู่แล้ว

            เซฮุนไม่เคยกลัวลู่หานเท่านี้มาก่อนเลย ... กวางตัวน้อยเวลาเมาทำไมมันยิ่งกว่าแม่เสือสาวซะอีก

“ล..ลู่หาน....วางหมีในมือลง...นะ...”

            เซฮุนพยายามอ้อนวอนขอร้องอีกคนแต่ลู่หานก็ไม่ยอม ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น หมีตัวแล้วตัวเล่าถูกใส่เข้าปากลู่หานไปเรื่อยๆ น่าจะถึงตัวที่เจ็ดแล้ว แต่ไม่เพียงเท่านั้น ในขณะที่ร่างบางกำลังหลงระเริงกับเยลลี่หมีของตัวเองอยู่ มือบางก็ผลักให้เซฮุนล้มตัวลงนอนแผ่หราบนเตียงในทันที

            ก่อนที่ร่างเล็กจะทำการขึ้นไปคร่อมกายสูงเอาไว้ ป้อนหมีในขวดโหลเข้าปากของเซฮุนอย่างนึกสนุก

“เมาแล้ว....” เซฮุนขมวดคิ้วแน่น ตอนนี้ลู่หานกำลังนั่งทับตรงนั้นของเขาอยู่

            แถมวันนี้เจ้ากวางยังแต่งตัวด้วยเสื้อสีฟ้าตัวบาง กับกางเกงขาสามส่วนที่เซฮุนเคยซื้อไว้ให้ มันยิ่งง่ายต่อการถอดเข้าไปอีก แต่ทว่าตอนนี้ใครก็ได้บอกให้ลู่หานหยุดป้อนหมีใส่ปากเขาสักทีเถอะ

            ถ้ายังไม่หยุดจะจับหมีตัวใหญ่กระแทกเข้าปากแรงๆสักสองสามทีเป็นการลงโทษแล้วนะ..

“งืมมม..... อร่อยจัง....ฮื้อออ ร้อนนน....”
            ลู่หานบ่นงึมงำปากมุบมิบๆอยู่คนเดียว ก่อนที่หมีในขวดจะเริ่มพร่องลงไปมากเพราะส่วนใหญ่มันลงไปอยู่ในท้องของเซฮุนซะมากกว่า มือบางจึงค่อยๆจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกทันที..

“ลู่หาน....มาเล่นเกมส์กันมั๊ย...?”

งืออ เกมส์หรอ....อ่า....เอาสิ....ฮ่ะๆ”

            ลู่หานเริ่มเมาได้ที่แล้ว ตอนนี้ก็เอาแต่นั่งยิ้ม นั่งหัวเราะจนหน้าแดงอยู่บนตัวของเขา ... ส่วนเซฮุนที่ตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์แต่ไม่มากเท่ากับลู่หาน ร่างสูงก็เลยคิดเรื่องพิเรนๆออกมา ก่อนที่มือหนาจะคว้าเอาขวดโหลขึ้นมาถือไว้ ...

“หมีอยู่ตรงไหน.....นายกินตรงนั้น....”

“หื้ออ????” ลู่หานเลิกคิ้วมองอีกคนก่อนจะเบะปากใส่เพราะมึนๆหัวตึบเลย แต่ก็เข้าใจในสิ่งที่เซฮุนพูดอยู่

“ถ้าฉันวางเยลลี่ไว้ตรงนี้....นายก็.....”
            นิ้วเรียวหยิบเยลลี่สีฟ้าขึ้นมาวางไว้ที่ยอดอกสีชมพูด้านซ้ายของตนเองก่อนจะช้อนสายตาขึ้นไปมองอีกคนที่นิ่งเงียบฟังอยู่

“ถ้าคุณวางตรงนี้...ผม...ก็งับ...ตรงนี้”

“อ๊ะ...บ...เบา” ลู่หานเหมือนเด็กที่เห็นขนมไม่ได้ เมื่อสายตาหวานเห็นเยลลี่ที่ตัวเองชื่นชอบวางอยู่ใกล้ๆกับยอดอกของเซฮุน ปากบางก็รีบเม้มปากงับมันขึ้นมาทันที จนฟันคมเผลองับลงไปที่เม็ดแข็งๆของเซฮุนตามไปด้วย

“งืมมม......หวาน....” ลู่หานเคี้ยวหยุบๆยิ้มหวานอย่างชอบใจก่อนจะพยักหน้าให้เซฮุนวางขนมต่อ

            ร่างสูงเมื่อเริ่มรู้สึกสนุกกับของเล่นที่ตัวเองทำขึ้นมา มือหนาก็เลยล้วงเอาเยลลี่หลากหลายสีมาวางไว้บนร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาอีก ไม่ว่าจะเป็นยอดอก หน้าท้อง...หรือแม้แต่....รอบๆแก่นกายที่ทิ้งตัวนอนโด่อยู่บนหน้าท้องขาวของเขา...

“งื้ออ...เยอะจัง...ชอบๆ”

            ลู่หานไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปแลบลิ้นเลียรอบๆแผงอกของเซฮุนที่มีว็อดก้าไหลหยดย้อยเต็มไปหมด ลิ้นร้อนแลบเลียอย่างมีความสุข ค่อยๆชิมรสชาติของมันช้าๆก่อนที่เยลลี่สีเหลืองที่ยอดอกขวาของเซฮุนจะถูกลู่หานงับเข้าปากตามไปอีกตัว

            พร้อมๆกันกับแรงดูดที่ยอดอกเล่นเอาเซฮุนครางสูดปากแทบไม่ไหว

“อ่า...ซี๊ด.....ต่อสิ..อ่า”

            เซฮุนกดหัวของลู่หานให้ลงไปเล่นกับขนมที่หน้าท้องของเขา .... ส่วนตัวเขาเองก็คอยแต่จะส่งเจ้าหมีนั่นเข้า
ปากไปด้วยเพื่อใช้มันปลุกอารมณ์ดิบของตัวเองขึ้นมา ยิ่งกินมากขึ้นเท่าไหร่....ความร้อนก็ยิ่งแล่นเข้ามามากขึ้นเท่านั้น...

“ลู่หานอ่า.....ซี๊ด....ฮ่ะ”

            ร่างสูงนิ่วหน้าเสียว แหงนหน้าขึ้นสูง มือหนาก็ดันให้ร่างบางถอยตัวลงไปจนตอนนี้แก่นกายที่เซฮุนรอคอยให้ลู่หานช่วงชิมเยลลี่ตรงนั้นมันตั้งชันโด่งขึ้นมาซะแล้ว ...

            ลู่หานเมื่อเห็นดังนั้นก็นึกชอบใจ อ้าปากมองส่วนนั้นค้างไว้จนน้ำลายใสๆของคนตัวเล็กไหลเยิ้มลงมาเป็นสายรินรดที่ส่วนหัวจนชุ่ม...เซฮุนที่เมื่อส่วนนั้นถูกมือน้อยๆประคองจับขึ้นมาร่างสูงก็รีบแอ่นสะโพกขึ้นสูงเพื่อให้อีกคนจัดการเล่นกับมันได้ง่ายขึ้น...

“ไม่กินหมีแล้วเหรอ” เซฮุนผงกหัวขึ้นมาถาม เมื่อเห็นว่าลู่หานเอาแต่ถุยน้ำลายลงบนท่อนกายของเขาจนมันชุ่มไหลเยิ้มลงอาบทั่วทั้งแท่งหมดแล้ว

            คงจะเมามากสินะ....นายเลยเล่นไม่รู้เรื่องแบบนี้...

“หรือว่านายอยากกินเยลลี่ท่อนนี้.....”

            มือหนาเลื่อนลงไปลูบแก้มบางเบาๆเพื่อให้กำลังใจอีกคนว่าทำดีแล้วและให้ทำต่อไป ... ลู่หานเหมือนพยายามตั้งสติ นิ่งคิดไปอยู่สักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาบอกเซฮุนโดยที่มือน้อยๆก็พยายามรูดรั้งแก่นกายของเซฮุนไปด้วย

“กินไปด้วย.....พร้อมกัน....” ลู่หานนิ่งเงียบเหมือนจะมีสตินะ แต่ก็ไม่

            เพราะเหมือนว่าสมองสั่งอะไรออกมาก็ตอบๆออกไปเลย ไม่รู้หรอกว่ามันน่าอายมั๊ย รู้แค่อยากทำอะไรก็ทำ คิดอะไรได้ก็คิด.... อยากกินเยลลี่ด้วย ท่อนยาวๆของเซฮุนด้วยก็กินพร้อมกันเลยไง ...

“น....นายอย่ากัดนะ”

“หื้อออ....ผมจะ...เคี้ยว...ฮ่า ... เคี้ยวมันทีล่ะนิด...ทีล่ะนิด”

            ลู่หานหยิบเอาเยลลี่ตัวน้อยๆขึ้นมาก่อนจะแกล้งเอาเยลลี่หมีเขี่ยไปที่รอยยักที่เป็นหนังสีชมพูหุ้มอยู่ที่ส่วนของด้านบน รอยแยกที่มีน้ำสีขาวไหลออกมาตลอดลู่หานก็ยิ่งสนุก เอาเยลลี่ไปเขี่ยเล่นที่ส่วนปลายอยู่อย่างนั้นจนเซฮุนแทบจะเสร็จอยู่แล้ว

            ฟันคมพยายามกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเอาไว้ ข่มเอาอารมณ์กามของตัวเองไว้ไม่ให้เสร็จไปก่อนที่เขาจะเล่นเกมส์นี้จบ ... เขาไม่ยอมแน่ๆ

“.....กินมั๊ยล่ะ” ลู่หานก้มลงงับเอาเยลลี่สีแดงที่อยู่ตรงโคนของแก่นกายขึ้นมาเคี้ยวให้ละเอียด ก่อนที่ริมฝีปากบางจะครอบลงไปที่แก่นกายของเซฮุน

            เยลลี่ที่แหลกอยู่ในปากของลู่หาน เสียดสีอยู่ที่ผิวเนื้อของแก่นกายของเขาจนเซฮุนแทบบ้า ไม่นึกเลยว่าแค่เยลลี่แค่นี้ลู่หานจะทำให้เขายิ่งกว่ายกสวรรค์ขึ้นมาบนเตียงแบบนี้ ยามที่เนื้อเยลลี่เสียดสีกับส่วนนั้นของเขามันก็ยิ่งทำให้เซฮุนครางร้องอย่างหนักหน่วง ...จนแทบจะเสร็จอยู่แล้ว

“อ่า...! ลู่หาน...อื้อออ!!”

งั่ม!” ร่างบางแกล้งงับหัวของส่วนนั้นเล่น จนเซฮุนถึงกับต้องผงะหัวขึ้นมามองก่อนจะตะเกียกตะกายเท้าจิกกับผ้าปูที่นอนเหมือนคนจะตาย

            ร่างเล็กค่อยๆห่อปากแล้วดูดกลืนมันเข้าไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ลู่หานทั้งรัว ทั้งเร็วๆขึ้นเพราะความคึกคะนอง แถมยังสนุกยังกับของเล่นหวานๆ จนในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นของเซฮุนก็ฉีดเข้าไปในโพร่งปากของลู่หานจนได้....

“อ...อ้า.....ฮ่ะ”

            เซฮุนหอบหายใจจนแทบขาดใจเพราะลู่ปลุกอารมณ์เขาขึ้นสูงก่อนจะทิ้งมันลงมาเหมือนจมเหว ยิ่งทำให้เซฮุนรู้สึกดีมากๆ ดีกว่าครั้งแรกด้วยซ้ำไป....

“ขึ้นให้หน่อยนะ...”

            แต่แล้วอยู่ๆคำพูดที่เซฮุนไม่เคยเอ่ยปากขอกับใครมาก่อนก็ดังขึ้นมา ในขณะที่ร่างบางกำลังวุ่นกับกางเกงที่ใส่อยู่มันเกะกะอยากจะแก้ให้มันพ้นๆไปซะ จนในที่สุดลู่หานก็เหวี่ยงทั้งกางเกงทั้งชั้นในลงพื้นไปหมดเลย

“ยังไง...ฮื้ออ.....หมีจะหมดละนะ....” ลู่หานคลานขึ้นมาบนตัวของเซฮุนก่อนจะทำหน้างอมองขวดโหลอย่างน่าฉงฉาน....หมีของเขาจะหมดแล้ว...ฮือ

“นี่ไง...ยังเหลืออีกตัว.....อยากขี่หมีมั๊ย...”
            มือหนาลูบวนที่เอวคอดๆทั้งสองข้างของลู่หาน ลูบวนที่สีข้างที่โค้งเว้าได้รูปเหมือนผู้หญิงด้วยอารมณ์ที่เริ่มหวนกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง

“ไหนหมี....จะเอา...จะเอาหมี....” ลู่หานร้องงอแงจะเอาหมีอยู่ได้

“คุกเข่าสิ....หมีจะได้เข้าไปหา”

            เซฮุนเอ่ยปากบอกอีกคน จนลู่หานยอมทำตามในที่สุด ขาเรียวเล็กคุกเข่าขึ้นสูงก้มลงมองส่วนนั้นของตัวเองที่เริ่มแข็งขึ้นมา แต่เมื่อกี๊ที่ถอดกางเกงออกไปมันเปียกๆด้วย...ร่างบางน่าจะเสร็จไปแล้วรอบนึง

“อ่า.....อื้มมม...” เหมือนเซฮุนก็เมาเหมือนกัน

            สติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่ ร่างสูงเลื่อนสะโพกให้ส่วนนั้นตรงกับช่องทางด้านหลังของอีกคน ก่อนจะใช้มือขวาจับเข้าที่สะโพกกลมมนเอาไว้ แล้วจึงค่อยๆจ่อส่วนปลายไปที่ช่องทางด้านหลังแล้วกดให้ลู่หานนั่งลงมาช้าๆ...

“อ๊ะ.....เจ็บบฮือออ....หมีอะไร...เจ็บ” ลู่หานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บที่ยากจะบรรยายออกมา

            ลู่หานเริ่มร้องไห้เหมือนเด็กๆ เมื่อกายใหญ่โตของเซฮุนสอดเข้ามาลึกมากจนเหมือนร่างบางจะจุกตายอยู่แล้ว...มันแน่นท้อง หน่วงท้อง แต่ก็รู้สึกดีเพราะไม่เช่นนั้นปากทางของลู่หานคงไม่ขมิบตอดรัดแท่งกายของเซฮุนขนาดนั้นหรอก...

“อ่า....ขยับนะ....ไม่สิ...ฮ่ะ..ข...ขย่มมันลงมาแรงๆ อื้อ!!”

            เซฮุนกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปด้วย ในขณะที่มือบางก็วางแนบไปที่หน้าท้องของเขาเอาไว้เพื่อใช้ค้ำยัน สะโพกมันก็ขย่มไปตามแรงอารมณ์ของตัวเองล้วนๆ มันอยาก มันกระสันจนไม่รู้จะระบายยังไงแล้ว

“อ๊ะ...อ๊ะ....อ๊ะ” เนื้อร้อนตรงบั้นท้ายตีพั่บๆเข้าที่หน้าขาของเซฮุนเป็นจังหวะ น้ำตาก็ไหลรินเป็นสาย ส่วนเซฮุนก็เอาแต่ลูบมือไปที่หน้าขาของลู่หานไปมาเพื่อระบายอารมณ์....ไม่หยุดเซฮุนไม่ยอมหยุด

            ร่างสูงไม่รู้อะไรแล้ว รู้แค่ว่าต้องกระแทกเข้าไปให้ลึกที่สุด .... แรงๆ และหนักหน่วง .... จนและเพราะแรงขย่มของลู่หานนั่นเองที่ทำให้เซฮุนเสร็จอีกครั้งเป็นรอบที่สอง แต่ครั้งนี้เซฮุนคงจะลืมอะไรบางอย่างไป

            เซฮุนแตกข้างใน....และที่สำคัญ...เซฮุนไม่ได้ใส่ถุงยางป้องกัน....


“อ่า....ลู่หาน....อื้มมม....”

            เซฮุนที่ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดี พลิกตัวให้ลู่หานลงมานอนบนที่นอนแทนเขาก่อนที่ร่างสูงจะดึงเอาแก่นกายที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมา แต่ใครจะไปรู้เพราะเมาไง ทำอะไรไปไม่รู้หรอกรู้แค่ว่ากำลังเอา จะปล่อยนอกปล่อยในใครจะไปรู้ ทำที่ไหนเสร็จที่ไหนก็เรื่องของมัน....

“อ๊ะๆ....น่ารักมากเลย...อ๊ะ”

            ท่อนกายจัดการกระแทกเข้าไปอีกเรื่อยๆจนลึกสุดด้านในผนังนุ่มๆก่อนที่ร่างสูงจะล้มตัวลงแล้วนอนกอดร่างของลู่หานแทน ... หมดแรงแล้วขอกอดนิ่งๆแบบนี้นะ....


            ร่างสูงพลิกให้ลู่หานนอนตะแคงหันหลังให้เขา โดยที่วงแขนแกร่งก็กอดรัดรอบเอวของลู่หานเอาไว้ก่อนจะตวัดผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมร่างแล้ว จมเข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมกับความมึนเมาไปพร้อมๆกัน 






กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะ ^^ 

วันศุกร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2558

[NC] :: Dear my Deer :: = 9 =


NC


แคว้กกก!!

            เสียงสาบเสื้อที่ถูกฉีกออกจากกันเพราะฝีมือของจงอินในยามที่อีกคนกำลังนอนหายใจโรยรินหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้แล้ว .... ร่างสูงจึงจัดการกระชากเสื้อตัวบางจนมันขาดวิ่น...กางเกงขาวยาวที่เป็นเหมือนผ้าไหมก็ถูกจงอินถอดออกไปจนมันไปกองเอาไว้ที่ข้อเท้าข้างขวาของคยองซู

            เพราะขาข้างนั้นมีโซ่คล้องอยู่ทำให้ไม่สามารถเอามันออกไปได้

“ฮือออ....คนเลว...อ...ออกไป...อย่ามาแตะ...ฮึก...”

            ร่างสูงค่อยๆคร่อมกายกำยำลงไปบนร่างของคยองซูช้าๆ.....ค่อยๆใช้มือเรียวลูบไล้ไปตามเนื้อหนังที่เนียนนุ่มของอีกคน.... ยิ่งโดนสัมผัสร่างบางก็ยิ่งสั่น ยิ่งสั่นก็ยิ่งกลัว....ไม่ไหวแล้ว....เขาต่อสู้เพื่อตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว...ฮึก..

“เหอะ....”

            จงอินแสยะยิ้มส่งไปให้คยองซูอีกครั้งก่อนที่กายหยาบจะค่อยๆคร่อมกายเล็กเอาไว้ ร่างกายที่สูงยาวของอีกคนค่อยๆกดทับร่างบางเอาไว้จนแทบจะบังมิด ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงไปแลบลิ้นอุ่นๆเลียเอาที่หน้าท้องบางช้าๆก่อนที่จะค่อยๆเคลื่อนขึ้นมาจนถึงยอดอกข้างซ้ายของอีกคน

“อ่าอื้มมม...” เสียงน้ำลายที่ชื้นแฉะค่อยๆแลบเลียไล้วนอยู่รอบๆกับยอดอกที่แข็งขึ้นมาจนเป็นติ่งไต

            ร่างบางที่เหมือนโดนจุดอ่อนเข้าให้ก็เริ่มเคลิ้มตามอีกคนช้าๆ แต่หัวเข่าที่ยกขึ้นมาชันเอาไว้กับพื้นก็ไม่หยุดที่จะดิ้นไปดิ้นมาจนมันเริ่มที่จะเสียดสีอยู่ตรงเป้ากางเกงของอีกคนเข้าซะแล้ว

“ทนไม่ไหวขนาดนั้นเลยเหรอ....”

            จงอินเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนที่เอาแต่นอนหลับตาแน่น แล้วหันหน้าไปทางข้างฝาลูกเดียว ไม่แม้แต่จะมอง มีแค่เพียงน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากหางตาเป็นสายกับเสียงสะอื้นที่ร้องไม่หยุดเพียงเท่านั้น

“อยากได้อะไรก็เอาไป......อยากได้ร่างกายของฉันนักก็เอาไป ฮึก....”

“ให้ง่ายๆแบบนี้ก็ดี....” จงอินยักไหล่ขึ้นสูงแบบไม่คิดอะไรก่อนจะยืดตัวถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นเป็นกล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวเป็นลอนๆ เอวที่โค้งเว้าตามสรีระที่ดูสวยงาม ถ้าตอนนี้คนใต้ร่างเป็นผู้หญิง

            ไม่มีทางหรอกที่จะนอนนิ่งแบบนี้ มีก็แต่จะให้เขานอนแล้วผู้หญิงพวกนั้นจะเป็นคนจัดการเองต่างหาก....

“ถามจริง.....ร่างกายฉันนายจะไม่มองมันหน่อยเหรอ...หื้มมม!!!”

อ๊ะ...ซี๊ดดดดดด........อ๊ะ...ย...อย่า คยองซูกระตุกร่างกายวูบเมื่ออยู่ๆมือหนาก็ดันล้วงเข้าไปในกางเกงของอีกคนแล้วจัดการบีบเข้าที่ท่อนเอ็นของอีกคนทันที

            ถึงแม้ว่าแรงบีบมันจะไม่มาก แต่มันก็ทำให้ร่างบางเสียวได้

“ถอดกางเกงให้ฉันสิเด็กน้อย....” นิ้วเรียวค่อยๆบีบนวดที่แกนกายของอีกคนช้าๆเหมือนจงใจจะแกล้งจนคยองซูที่ได้แต่นึกสมเพสตัวเองในใจก็ได้แต่กรีดร้องฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง ยังไงเขาก็ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด

“ไม่!!!!!!!” 

            เสียงเท้าเล็กที่ถีบพื้นไปมาอย่างทุรนทุรายก่อนที่มือบางจะทำการผลักให้ร่างสูงออกไปจากการที่กำลังขึ้นคร่อมร่างของเขาอยู่ซะ จนจงอินถึงกับล้มลงไปที่พื้นข้างๆ ทันใดนั้นเองร่างบางก็รีบคว้าโซ่ที่ข้อเท้าของตัวเองขึ้นมาแล้วกระชากแรงๆหวังที่จะให้มันขาด

            ราวกับคนโง่ที่ไร้สติ ตอนนี้เขาโง่เหลือเกินที่คิดจะต่อสู้กับสัตว์ร้ายและโซ่ตรวนอันนี้

“ฤทธิ์มากนักนะ!!!!”

อื้อออออ!!!!” ร่างสูงที่หมดความอดทนกับอีกคน รีบกระชากร่างบางกลับเข้ามาจนโซ่ที่คล้องอยู่ดึงรั้งข้อเท้าเล็กเอาไว้จนร่างบางนิ่วหน้าเจ็บ แต่ทว่าตอนนี้ริมฝีปากที่เป็นกระจับได้รูปกำลังดูดดื่มกับปากอวบอิ่มของอีกคนด้วยอารมณ์ที่หื่นกระหายเป็นอย่างมาก

“อื้อออ!!!”



เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!


            มือบางฟาดลงบนแก้มของอีกคนเต็มแรงในยามที่เขาพยายามดันใบหน้าของอีกคนออกไป .... จงอินเม้มปากแน่น ใช้ลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกตบเอาไว้อย่างเงียบนิ่ง ไม่พูดอะไรทั้งนั้น

“ตบสิ!!!! ฉันชอบ ตบฉันเลย....แต่รู้เอาไว้นะ นายตบฉันร้อยครั้งฉันก็จะเอานายร้อยครั้ง ต่อให้นายทรมานจนตายฉันก็จะไม่หยุด จำเอาไว้!!!!”

อื้อออออ!!!!!!!!” มือหนารั้งท้ายทอยของอีกคนเข้ามาก่อนจะบดขยี้จูบที่แสนป่าเถื่อนลงไปจนร่างบางอ่อนปวกเปียกแทบไม่มีแรงไถลตัวลงไปซบคาอกของอีกคนทันที ...

            ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดจนลิ้นบางแลบออกมานอกปากน้ำสีใสๆไหลเยิ้มลงมาจนถึงต้นคอ ... ร่างสูงค่อยๆดันร่างของอีกคนให้ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง มือหนาก็ค่อยๆถอดชั้นในของร่างบางออกมาให้หมดจนตอนนี้เหลือเอาไว้แค่ร่างขาวบอบบางที่กำลังหลงมัวเมาในจูบของเขาเพียงเท่านั้น

“อื้ม....” จงอินค่อยๆหลอมรวมร่างลงไปกับอีกคนช้าๆด้วยรสจูบที่ขาดไม่ได้
            มือหนาก็ไม่รอช้าพลันส่งลงไปที่ท่อนกายของอีกคนแล้วรูดรั้งมันขึ้นมาเบาๆทันที

“ฮึก....ฮือ...” ร่างสูงค่อยๆผละจูบออกมาก่อนจะเห็นเป็นเลือดที่ไหลซึมออกมาที่ริมฝีปากบางเพราะเมื่อกี๊เขาพยายามชั่งใจแล้วแต่เขาก็เผลอกัดปากสีสวยนั้นเข้าจนได้ ...

“ทำสิ...เร็ว!!!”

            ไม่รู้ว่าจงอินใช้เวลาตอนไหนปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองทิ้งไป เพราะตอนนี้แก่นกายแข็งขืนและยาวกำลังจ่อมาที่ปากเล็กๆของคยองซู .... ร่างบางที่รู้สึกขยะแขยงกับส่วนนั้นของอีกคนก็เอาแต่ส่ายหน้าหนีเป็นพัลวัน

            จนจงอินทนไม่ไหวจึงจับรั้งท่อนกายของตัวเองแล้วฟาดไปที่ปากของอีกคนเพื่อหวังให้ร่างบางอ้าปากออกแล้วรับส่วนนั้นของเขาเข้าไปซะ

“อ้าปาก!!!! ทำไมดื้อนักวะ เวลาได้กับใครไม่เห็นมันจะยากเย็นขนาดนี้เลยวะ!!! อมเข้าไป!!!”

            มือหนาที่ว่างอีกข้างก็ตบปากอีกคนที่เม้มเข้าหากันแน่นรัวๆ ที่ส่วนของปลายแก่นกายก็พยายามถูไถไปตามแก้มบางของคนอื่นไปมา จนน้ำใสใสที่เป็นเหมือนเมือกเริ่มไหลเลอะเปรอะเปื้อนเต็มแก้มของอีกคนเต็มไปหมด

“ฮึก....” จมูกเล็กๆสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แต่จังหวะนั้นเองที่ร่างบางเผลอ จงอินก็จัดการดันกายกระเสือกกระสนเข้าไปในปากของอีกคนทันที จนร่างเล็กที่พยายามขัดขืนอยู่นานถึงกับสะดุ้งเฮือกพยายามใช้ลิ้นดันท่อนเนื้อนั้นออกไปแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล เพราะตอนนี้ส่วนปลายมันลงมาลึกจนเกือบจะถึงส่วนคอของเขาอยู่แล้ว

“อึก.....”

ถ้ากัดฉันตบนายแน่...!!!!” มือหนาบีบเข้าที่ปากของอีกคนค้างเอาไว้ ก่อนที่เอวสอบจะจัดการกระเด้าเอาส่วนนั้นเข้าไปในปากของอีกคนรัวๆ ดันเข้าดันออกให้ฟันคมของอีกคนขูดที่ผิวเนื้อของเขา

“อ่า...อย่างนั้น...อื้มมมม...” ความเสียวเริ่มแล่นเข้ามาในกายของเขาแล้ว

“อึกๆ.....” ร่างบางร้องไห้ไปด้วยปากก็โดนคนใจร้ายบังคับให้ทำเรื่องเสื่อมทรามแบบนั้นไปด้วย

            คยองซูเกลียดตัวเองที่สุด เกลียดที่ยอมให้เขาทำร้ายแต่ก็ต่อให้สู้ใจจะขาด มันก็ไม่มีวันที่ร่างบางจะสู้จงอินได้ แรงแค่นี้น่ะเหรอที่จะมาขัดขืน เหอะ!! เก็บแรงไว้นอนครางใต้ร่างฉันดีกว่านะ

            ร่างสูงจัดการดึงแก่นกายออกมาจากปากทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่เสร็จเลย ทันทีที่ส่วนนั้นหลุดออกไป คยองซูก็รีบไอออกมาจนหน้าแดงเพราะความรู้สึกไม่เคย ปนรังเกียจจนอยากจะอ้วกออกมา

“แค่กๆ....ฮึก....”

            ไม่รอให้เสียเวลาร่างสูงรีบจัดการแหกขาเรียวเล็กทั้งสองข้างออกพร้อมกับสอดดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางด้านหลังทันทีโดยที่ไม่มีการเบิกทางอะไรทั้งนั้น ต่อให้มันจะเข้ายากแค่ไหนเขาก็ไม่สน รู้แค่เพียงว่าร่างกายของเขามันต้องการผู้ชายผิวขาวคนนี้เหลือเกิน ....

“อ๊ะ....อ๊าสสสสส์!!!!! ฮื้ออ”

            คยองซูรีบสะบัดหน้าไปมากับพื้นทันทีที่ส่วนนั้นกระแทกเข้ามา ร่างบางสัมผัสได้ถึงความฝืดและเจ็บแสบที่ส่วนนั้นเป็นอย่างมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อมันเข้าไปแล้วเขาก็ต้องยอม 

“อ่า....ซี๊ด .... อ้ากว้างๆ!!”

ฮื้อออออ!!!!!!!!!”

            มือหน้าจับขาทั้งสองข้างถ่างออกก่อนจะทำการแทรกกายเข้าไปลึกๆ พยายามกระแทกจนร่างบางที่นอนอยู่โยกกายไปตามพื้นไม้ที่ทั้งแข็ง ทั้งหยาบ จนแสบแผ่นหลังจนพูดไม่ออกร้องยังแทบไม่มีเสียง มีแค่เพียงน้ำตาเท่านั้นที่มันยังเคลื่อนไหวออกมาจากร่างบางอยู่ตอนนี้

“อ่า....ลู่หานอ่า...”

“อ๊ะ....” คยองซูหลับตาแน่นข่มน้ำตาที่ไหลออกมาเอาไว้ .... ทิ้งร่างกายให้มันตกไปเป็นของผู้ชายเลวทรามชั่วๆ ที่กำลังกระทำย่ำยีร่างกายของเขาอยู่ โดยที่เขาช่วยอะไรตัวเองไม่ได้เลย

            เกลียดทุกอย่าง เกลียดมาก.....เกลียดจนร่างบางเองอยากจะตายคากระท่อมหลังนี้ไปซะ ฮึก

“อ๊ะ....ๆๆ ....” เสียงครางยังร้องดังอย่างโหยหวน ใครที่เดินผ่านไปผ่านมาย่อมรู้ว่าคนในบ้านกำลังทำอะไรกันอยู่

            ตอนนี้ร่างบางปลดปล่อยออกไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่จงอินกลับไม่พอใจอุ้มร่างของอีกคนขึ้นมาโดยที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ... ร่างสูงวางร่างบางที่เหมือนจะอ่อนแรงขัดขืนลงไปแล้วลงบนฟูกนอน ได้แต่ยอมนอนให้อีกคนกระทำอย่างเดียว ไม่หือไม่อืออะไรทั้งนั้น...เพราะร่างกายคยองซูรับไม่ไหว... กลิ่นเลือดที่ลอยคละคลุ้งขึ้นมาก็คงจะไม่พ้นช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้มันคงจะฉีกขาดไปแล้ว

“หึ....ตื่นขึ้นมาก่อนสิเด็กน้อย....หมดแรงแบบนี้มันจะไปสนุกอะไร ... นายยังไม่ได้ขย่มกายบนร่างฉันเลยนะ”

            จงอินยกยิ้มขึ้นมาเหมือนพวกโรคจิตก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงนอนแล้วพลิกร่างของอีกคนให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน.... แต่ดูเหมือนว่าคยองซูจะได้สติขึ้นมาแล้ว ร่างบางลืมตาขึ้นมาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ผ่านการร่วมรักมานานนับเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

“อย่าร้องไห้ไปเลยนะ....มองหน้าฉันสิ หลงใหลฉันสิแล้วฉันจะใจดีกับนาย อื้อ!!!!”

            เอวหนาสอดแทงส่วนนั้นกระแทกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอีกครั้งจนคยองซูเจ็บปวดทรมานจนถึงขั้นล้มลงนอนหมดสติคาอกของอีกคนไปเลย

“ฮึก....อื้อออ....” เสียงครางในลำคอของร่างบางยังดังขึ้นมาพอให้จงอินรับรู้อยู่บ้าง

            จนในที่สุดร่างสูงที่อดทนไม่ไหวเลยปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางด้านหลังของอีกคนโดยที่ไม่คิดจะขออนุญาต ก็ในเมื่อหมดแรงไปแล้ว...ฉันก็คงจะเล่นกับตุ๊กตายางของฉันคนเดียวแล้วแหละ....


            ร่างสูงพลิกร่างของคยองซูให้ลงมานอนก่อนจะจัดการถอดกายของตัวเองออกมา จนน้ำรักมากมายไหลเยิ้มออกมาปนกับลิ่มเลือดจนดูน่ากลัวแต่ก็ใช่ว่าจงอินจะหยุดแค่นั้น เพราะถ้าคยองซูรู้สึกตัวนิดนึงจงอินก็เอาต่อ วนอยู่อย่างนั้นไม่มีที่สิ้นสุด 



กลับไปอ่านต่อที่บทความนะคะ